Maak kennis met fotograaf Youness.

Dat het voor Youness een droom was om van zijn passie zijn beroep te maken, wordt al snel duidelijk tijdens het interview. Hij straalt van oor tot oor wanneer het gaat over fotografie. Hij heeft er ook veel voor moeten doen. ‘’Als je iets echt wilt, dan moet je ervoor werken. Als je hard genoeg werkt, dan kom je er wel’’, aldus Youness.

Leuk dat je iets meer over jezelf wilt vertellen. Voor iedereen die jou nog niet kent, wie is Youness?
Ik ben Youness, 33 jaar en ik woon samen met mijn vriendin in Weert. Aangezien wij allebei enorm dierenvriend zijn hebben wij een kat en paard als huisdier. Sinds 2016 wonen wij samen, dat is ook het moment geweest waarop ik naar Nederland ben verhuisd. Oorspronkelijk kom ik uit Marokko. Daar heb ik een opleiding gevolgd in foto- en videografie en geluidstechnicus.

Voordat ik naar Nederland kwam, wist ik al van het bestaan van Zibber. Mijn vriendin vertelde mij over Zibber, aangezien een baan bij Zibber goed zou aansluiten op mijn studie en en het werk wat ik in Marokko deed: fotografie, videografie en de montage hiervan. Mijn hobby’s zijn voetballen, hardlopen, fitnessen en koken. Ik kan best goed koken, Tajine is mijn specialiteit. In mijn vrije tijd ga ik vaak naar vrienden, een potje poolen. Wanneer ik er tijd voor heb, fotografeer ik privé ook nog. Tijdens mijn vakanties bezoek ik familie en vrienden in Marokko.

Wanneer ontdekte je jouw passie voor videografie en fotografie?
Mijn vader ontdekte mijn talent. Ik moest thuis altijd de foto’s maken, omdat die van mij het mooiste waren. Vanuit daar is mijn passie gegroeid. Vrienden en familie vroegen mij ook regelmatig om foto’s te schieten op verjaardagen of speciale gelegenheden. In mijn vrije tijd was ik er dus al veel mee bezig. Niet met woningfotografie, maar met natuurfotografie, portretten van mensen en dieren. Mijn talent heb ik verder ontwikkelt door mijn opleiding in die richting.

''Ik woon nu drie jaar in Nederland en heb het goed voor elkaar.
Van een baan bij Zibber kon ik alleen maar dromen.''

Jij bent werkzaam in de regio Limburg. Wat maakt deze regio leuk om voor te fotograferen?
Zelf woon ik in Weert, dus Limburg is voor mij ook wel een beetje thuiskomen. Het zit in mijn hart. Buiten dat, vind ik de natuur in Limburg heel mooi. Als fotograaf kom je natuurlijk op veel verschillende plekken, dat is wat het werk onder andere bijzonder maakt. Steden als Maastricht en Valkenburg vind ik heel leuk. Veelzijdig ook: de binnenstad van Maastricht en de gebergtes in Valkenburg zijn zo uiteenlopend.

Hoe begint je werkdag? Heb je een ochtendritueel?
Mijn werkdag begint eigenlijk de avond van te voren. Ik zorg dat ik altijd alles voorbereid heb, zodat ik mij daar in de ochtend niet meer druk om hoef te maken. Batterijen opladen, koffer inpakken, apparatuur checken en de reistijd naar het eerste adres bekijken.

De ochtend zelf bekijk ik welke adressen er allemaal in mijn agenda staan, voor welke makelaars dat is en of er nog speciale wensen zijn. Dit kan bijvoorbeeld zijn: kachel aan, alle kranen moeten lopen op de foto’s, etc. Op die manier ga ik goed voorbereid op pad.

Wat maakt het dat jij zo goed bent in je werk?
Ik voel mij heel verantwoordelijk voor mijn werk. Het houdt me scherp, wat betreft het eindproduct dat ik lever. Verder vind ik het belangrijk dat bewoners en makelaars een goede indruk van mij krijgen. Ik ben van nature een vriendelijk persoon en oprecht geïnteresseerd. Daar hoef ik geen moeite voor te doen, dat gaat gewoon vanzelf.

''Zodra bewoners door hebben dat je professioneel bent, hebben ze ook het vertrouwen in je.
Dat werkt voor mij fijn en dat zorgt ervoor dat bewoners gerust gesteld zijn.''

Wat is de meest bijzondere woning die je gefotografeerd hebt?
Dat kan ik me nog goed herinneren. Het was geen normale woning, het was een soort rusthuis voor een voetbalclub. Een enorme villa met alles erop en eraan. Je kon het zo gek niet bedenken of ze hadden het daar. Ik heb toen echt mijn ogen uitgekeken. Zoiets vergeet je niet snel. 

Je hebt natuurlijk voornamelijk contact met bewoners. Je komt bij veel verschillende mensen over de vloer. Waarom denk je dat bewoners zich zo op hun gemak voelen bij jou?
Dat komt, denk ik, omdat ik altijd uitleg wat ik kom doen en hoe ik dat ga doen. Het komt voor dat je op één locatie foto’s, 360 graden beelden én een video moet maken. Bewoners mogen ook altijd met mij meekijken. Vooral bij mensen die het allemaal heel spannend vinden, vraag ik of zij mee willen kijken. Je komt toch bij mensen thuis en je loopt daar een hele tijd rond, dat is voor de meeste bewoners even wennen.

Wat is jouw leukste, grappigste herinnering aan het werken bij Zibber tot nu toe?
Ik heb ooit, op mijn laatste adres van die dag, bewoners uit de brand geholpen. Niet letterlijk, maar figuurlijk. Toen ik op dat adres aankwam, was het echt nog niet netjes. En dat is eigenlijk zwak uitgedrukt. Er moesten een hoop spullen en ruimtes opgeruimd en schoongemaakt worden. Onze checklist was duidelijk nog niet toegepast. Ik zag gewoon dat die bewoonster het niet in haar eentje aan kon en ik dacht; ik moet haar helpen. Zo gezegd, zo gedaan. Voordat ik het wist stond ik met een stofzuiger en dweil in mijn handen, vrijwillig. Ik heb samen met haar het huis schoongemaakt en gezorgd dat het netjes genoeg was voor de foto’s. Het heeft me zeker twee uur extra gekost, maar op dat moment voelde het goed om te kunnen helpen. Dat is natuurlijk wel een uitzondering op de regel. 

''Voordat ik het wist stond ik met een dweil in mijn handen.
Het voelde op dat moment goed om die bewoner te kunnen helpen.''

Als fotograaf ontkom je er niet aan dat je af en toe in verdrietige of moeilijke situaties terecht komt. Bijvoorbeeld wanneer iemand noodgedwongen moet verhuizen. Hoe ga je met zulke situaties om?
Zo nu en dan komt het voor dat je ergens komt, waarbij de bewoner zijn partner is verloren. Wanneer iemand na ergens 30 jaar gewoond te hebben, het huis moet verkopen, is dat een pijnlijke situatie. De ene bewoner laat hier niet veel over los en de andere heeft behoefte aan een luisterend oor. Toevallig had ik afgelopen week nog een soortgelijke situatie. Ik probeer dan simpelweg te luisteren en geen advies te geven. Mijn werkzaamheden leg ik dan wel echt even stil om aandacht aan de bewoner te schenken. Dat vind ik wel zo respectvol.

Waar moet volgens jou een goede fotograaf aan voldoen?
Je moet echt van fotografie houden. Je moet je werk leuk vinden. Dat draag je dan ook over. Inhoudelijk op de functie ingaand moet je als fotograaf flexibel kunnen zijn en snel kunnen schakelen. Als een woning nog niet voldoende is opgeruimd, moet je er wel het beste van maken. Of wanneer een huis vreemde hoeken heeft, is het soms een uitdaging om een mooi, overzichtelijk plaatje te schieten. Verder helpt het ook wel mee als je stressbestendig bent. Je moet om kunnen gaan met strakke planningen en tijdsdruk, zonder dat je de kwaliteit uit het oog verliest.

Waar word je nou echt vrolijk van?
Wanneer ik voorbij een woning rijdt, die ik gefotografeerd heb en ik een ‘verkocht' bord zie. Dan ben ik echt blij; voor de bewoners, de makelaar en voor mezelf. Dan heb ik mijn werk goed gedaan.

''Als iets moeilijk of lastig is, levert het uiteindelijk wel het beste resultaat op.
Ik ben leergierig en een harde werker.''

Welke karaktereigenschappen kun je goed gebruiken, tijdens het werken als fotograaf?
Ik ben leergierig en echt een harde werker. Als iets moeilijk is, dan geeft het ook het beste resultaat. Een mens kan altijd leren, je doet het nooit perfect. Iets wat mij altijd goed helpt is het bekijken van mijn gemaakte foto’s op Funda én zo nu en dan kijken naar de foto’s van collega’s. Dan zie je vaak dingen die je zelf ook eens kan toepassen. Vanuit een andere hoek een foto nemen of spelen met details.

Als fotograaf ben je heel erg op jezelf aangewezen. Mis je het af en toe om in een team te werken? Waarom wel of waarom niet?
Ik ben heel zelfstandig en vind het eigenlijk niet erg om mijn dagen voornamelijk zonder collega’s door te brengen. Als ik even wil sparren over iets of iets wil vragen, dan kan dat altijd via allerlei interne communicatiemiddelen. Af en toe kom ik inmeters op locatie tegen of moet ik naar kantoor voor mijn materialen. Het is dus niet zo dat ik mijn collega’s nooit zie. Kortom: de vrijheid in mijn werk en het zelfstandig kunnen werken past goed bij mij.

''Wanneer je de kans krijgt om iets nieuws te leren dan moet je dat altijd aangrijpen, vind ik.''

Wat zou je nog willen leren tijdens je carrière? 
Ik zou mezelf in de toekomst wat meer allround willen ontwikkelen. Buiten het fotograferen, zou ik het leuk vinden om ook het inmeten te leren. Om op die manier een uitgebreidere functie te beheersen. Uiteindelijk denk ik dat ik daarmee de organisatie in de toekomst van dienst kan zijn.

Meer weten over de metingen van Zibber? Bekijk dan deze pagina.